Spiritueel ideaalbeeld

Vaak kom ik in spirituele leringen tegen dat onze “duistere” kanten overwonnen moeten worden, ze mogen er niet meer zijn en moeten zo snel mogelijk weg.

Gevoelens als boosheid, jaloezie, angst worden als saboteurs ervaren, als tegenwerkende krachten die uitgebannen moeten worden.

Voor mij betekenen die duistere kantjes de delen in jezelf die verwaarloosd zijn, geen aandacht krijgen, niet begrepen en gezien worden en die afgescheiden zijn van liefde en steun.

Iets willen overwinnen is een “oude energie-concept” en hoe meer onze “lichtkant” de minder liefdevolle kantjes in ons wegstopt, hoe meer we in een spirituele illusie leven.
Want het enige dat werkelijk tegenwerkt is ons oordeel over deze aspecten, die volgens ons ideaalbeeld niet passen.

Veel mensen die met bewustwording bezig zijn schamen zich vaak voor de minder spirituele aspecten in zichzelf en eigenlijk kost dat alleen maar ontzettend veel energie, omdat we voortdurend in conflict met onszelf zijn en de controle willen houden.
Er is dan steeds een tweestrijd in onszelf, degene die we willen laten zien en dat wat er nog steeds in ons zit en we liever verborgen houden, om het ideaalbeeld niet te verstoren voor de buitenwereld.

Als we werkelijk spiritueel willen groeien, is het dus belangrijk om de controle-behoeftheid te gaan loslaten en op een andere manier naar onze duistere aspecten te gaan kijken.

Veel mensen leggen zichzelf dus nogal wat overtuigingen op zoals;

  • Ik moet sterk zijn om anderen te helpen.
  • Ik moet laten zien dat ik in mijn kracht sta.
  • Ik wil een voorbeeld zijn voor anderen.
  • Ik wil een lichtwerker zijn, dus ik mag alleen maar positief denken.
  • Ik moet 24/7 dienstbaar zijn aan anderen.
  • Ik mag niet oordelen.
  • Waarschijnlijk weet jij er ook nog wel een paar.

 

We hebben allerlei definities over  “spirituele perfectie” gemaakt en vaak hebben we niet in de gaten dat deze definities blokkeren omdat we onze menselijkheid daarmee ontkennen.

En hoewel we allemaal Goddelijk zijn, zijn we zolang als we hier op Aarde zijn ook menselijk en dat mogen we gewoon laten zien.

Regelmatig kom ik mensen tegen die zich spiritueel aan het ontwikkelen zijn en dat is prachtig om te zien. Maar vaak maken ze er een soort wedstrijdje van….ik ben spiritueler dan jij, ik ben al veel verder dan een ander, zie je hoe liefdevol ik al ben ?.....................

Maar wat ik dan vooral zie is dat ze eigenlijk helemaal niet zo spiritueel  en liefdevol bezig zijn , want ik kom dan vooral heel veel oordelen tegen.
Maar ook angst zie ik dan.
Angst om zichzelf werkelijk te laten zien in alle grootsheid, angst om niet goed genoeg bevonden te worden, angst om werkelijk in de “IK BEN” aanwezigheid te zijn.

Deze mensen zijn vaak de wereldverbeteraars en willen de wereld redden. Dat is natuurlijk een nobel streven, maar soms verliezen ze zichzelf in hun overtuigingsdrang en zien ze alleen nog maar dingen die “fout” zijn in anderen.

 Voor mij is er een groot verschil tussen Aardse liefde en Universele liefde.

Universele liefde heeft geen behoefte aan oordelen, labeltjes en etiketjes, maar weet dat iedere Ziel een aspect van God is en bezig is om zich dat weer te herinneren.

© Noor 25-03-2023

Reactie plaatsen

Reacties

Petra
een jaar geleden

Lieve Noor,
Dank je wel voor dit prachtige verhaal, zo mooi en zo waar.
Liefs van Petra,

Anja
een jaar geleden

Een openbaring als je in een dip zit. !
Dank je voor deze oppepper / eyeopeners.
Liefs butterfly ; )