Botsen

Tijdens al die jaren dat ik bezig ben met bewustwording ervaar ik heel regelmatig dat het
“botst” in mij. Oude energie moet er uit om ruimte te maken voor de nieuwe 
energie.
En dat is op gezette tijden best wel lastig, zacht uitgedrukt.

Want ik kan een hele periode heerlijk in de flow zitten, dan stroomt alles zoals ik het wil en fijn vind en dan ineens……ben ik behoorlijk onderuit.
Dan slaap ik heel slecht, lig ik echt uren wakker en heb een humeur om op te schieten, niks is goed, niks is leuk, mijn lijf doet lastig en ben ik mopperig.

Vanochtend stelde ik aan “mijn” Spirit-team de vraag waarom ik daar zo’n last van heb en samen gingen we dat thema onderzoeken.
Ze lieten me zien dat ik bijna mijn hele leven bezig geweest ben met overleven en dat ik er nu ( eindelijk ) voor gekozen heb om te gaan leven. Ik ben dus ruimte aan het maken voor de nieuwe energie en dat gaat niet zomaar vanzelf. 
Ze lieten me een “plaatje” van een huis dat gerenoveerd wordt zien, en daarmee begreep ik meteen wat ze bedoelden, want tijdens een
verbouwing is het één grote onoverzichtelijke rommel.
Ik heb wel een idee hoe het huis moet worden, maar daarvoor moet ik eerst heel wat puin ruimen, door de troep heen proberen te kijken en me voor ogen  blijven houden hoe het straks gaat worden.
Een prachtig huis gaat het worden, dat ik kan inrichten zoals ik het wil en met de kleuren die ik mooi vind.
Een veilig nest gaat het worden, waar ik alleen nog maar mensen binnenlaat waar ik écht contact mee heb, alle anderen blijven buiten.

En met mooie lampen, die een zacht licht verspreiden, een heerlijke comfortabele bank om in weg te zakken en mooie rustgevende muziek op de achtergrond. 
Ik fantaseer nog even lekker verder om het plaatje concreet te maken. En natuurlijk een open haard, want ik houd van fikkie stoken.

Maar goed, eerst die verbouwing dus en puin ruimen en ik begrijp ondertussen steeds beter waarom die botsingen er soms zijn en dat ik het oordeel dat ik daar over heb, maar eens los moet gaan laten omdat de verbouwing daardoor stil komt te liggen.
Opruimen kost nou eenmaal energie en kan heftig zijn.
Ook moet de fundering verstevigd worden en er komt een beter dak op, dat niet lekt.

Oude herinneringen komen voorbij.
Oude pijnen die ik lang geleden in een doos op zolder had verstopt komen weer even “gezellig” tevoorschijn en roepen heel hard "joehoe, ik ben er nog".
Ik realiseer me dus dat het geen enkele zin heeft om me te verzetten en dat het oude energie is, dat het gewoon bij mijn leven van vroeger hoort en dat ik nu bewust genoeg ben om er de nieuwe energie voor in de plaats te zetten, waardoor die oude en pijnlijke ervaringen kunnen
helen.

Na dit fijne gesprek met “hullie daar boven” voel ik me alweer een stuk rustiger en mijmer ik in mezelf nog wat verder en realiseer ik me dat er de afgelopen jaren al best heel veel veranderd is in mij, dat ik niet zo beroerd bezig ben als ik vroeger over mezelf dacht.
Wat ik nog steeds wel lastig vind zijn de enorme verschillen die er nu zichtbaar worden tussen mensen en vind ik het soms ongemakkelijk om me daar oordeel-loos tussen te begeven.
Want enerzijds probeer ik vanuit vertrouwen en overvloeds-bewustzijn te leven en anderzijds word ik dagelijks geconfronteerd met armoede, ongelukkig zijn en onverschilligheid, in het buurtje waar ik woon en op mijn werk bij Quiet Community.
En als ik die gevoelens onderzoek in mezelf, dan merk ik dat ik op twee gedachten hink.
Want enerzijds wil ik zo graag dat ieder mens gelukkig is en overvloed ervaart en anderzijds realiseer ik me dat zoiets van binnenuit moet komen door bewuste keuzes te maken, te stoppen met overleven en te beginnen met te kiezen voor leven.
En dat klinkt misschien gemakkelijk, maar dat is het absoluut niet en ik zie zó veel mensen worstelen en vastzitten in het overleven dat ik daar soms best verdrietig van word.
In mijn buurtje probeer ik fijne energie neer te zetten en er te zijn voor anderen en op mijn werk probeer ik samen met heel veel anderen iets te doen aan het verzachten van armoede.
Maar ook dan botst het regelmatig in mij en vraag ik me af of het wel helpt op deze manier, of dat ik dan juist bezig ben met het in stand houden van armoede-bewustzijn ?
Maar als ik niks doe, verandert er dan iets ?
Kortom………het botst in mij en dat is okee.
© Noor.