Jaren geleden vertelden de Gidsen ik dat ik in een andere dimensie ook een huis had en lange tijd ging ik daar naartoe als ik verdrietig of boos was, of als ik de wereld waarin ik leef te lastig en te hectisch vond.
Ik zag het huis als een soort vluchthaven en ik was daar vaak.
Het leek heel erg op het huis waar ik in die tijd woonde, alleen was het groter, met veel meer kamers en een grotere tuin. Ook was het licht daar anders en de kleuren waren intenser en het rook anders.
Ik ontdekte dat ik zoveel kamers kon creёren als ik wilde en het huis ook
kleiner kon maken, of de inrichting kon veranderen en dat vond ik wel grappig.
De eerste keer dat ik er kwam, waren de luiken dicht en was het stoffig en vol met
spinnenwebben, ik was er duidelijk hele lange tijd niet geweest. De luiken deed ik open zodat de zon weer naar binnen kon schijnen en op de een of andere manier was het huis in no time weer helemaal schoon, het leek wel of ik kon toveren en ik voelde me alsof ik in een sprookjeswereld was.
Ik ging alle kamers ontdekken en iedere keer als ik dacht dat ik ze allemaal gezien had,
bleek er nog een te zijn. Het was heerlijk om daar rond te lopen en het voelde zo veilig en
vertrouwd.
Helemaal bovenin, op de zolder ontdekte ik nóg een verborgen kamer die op slot was. Ik
kreeg de deur niet open, wat ik ook probeerde en ik werd een beetje boos en opstandig, maar Jarek ( één van de Gidsen) zei dat ik die deur heel gemakkelijk open kon krijgen, ik hoefde het alleen maar te willen zei hij.
En ja, daar ging die deur open en stapte ik in een kamer die adembenemend was, zó mooi. Het was een hele grote kamer, eigenlijk een soort van zaal die je ook wel in kastelen ziet. Prachtig behang op de muren, kroonluchters en gouden deurlijsten. Overdadig zonder schreeuwend kitscherig te zijn, maar warm en welkom.
Langs alle wanden stonden enorme kasten tot aan het plafond, vol met boeken en ik werd daar helemaal blij van, want ik houd heel erg van boeken. Ik realiseerde me ineens dat al die
boeken over mij gingen, dat al mijn levens met alle ervaringen daarin opgeslagen waren, dat
ik kon putten uit kennis en wijsheid die ik in het leven dat ik nu op aarde leid een beetje
vergeten was.
Midden in die zaal stond een kist, een soort schatkist die versierd was met houtsnijwerk,
edelstenen en goud. Ik ging daar op mijn knieёn voor zitten en toen ik mijn handen op de kist legde werd die groter. Dat vond ik grappig, het voelde alsof ik zelf invloed had op het groter of kleiner maken van ruimtes en dingen. Ik probeerde die kist open te maken, het deksel omhoog te doen, maar dat lukte niet en Jarek zei weer dat ik dat echt wel kon, als ik maar wilde.
En toen ik die kist opendeed……..sjonge, zoiets had ik nog nooit gezien…….de kist was
overladen met edelstenen, gouden munten, bloemen, lappen van zijde en bovenop lag een
prachtige gouden kroon, bewerkt met heel veel Robijnen. Jarek vertelde dat Robijn mijn
persoonlijke steen is.
Ik kon bijna geen ademhalen, zo verrast was ik en zo mooi vond ik het. Jarek zei dat ik die
kroon maar weer eens moest gaan dragen, want ik was een koningin en koninginnen dragen een kroon. En toen ik die kroon op mijn hoofd zette voelde ik me ineens anders. Ik had verwacht dat die kroon wel erg zwaar op mijn hoofd zou zijn, maar dat was niet zo, het was juist heel licht. Ik voelde me licht, dat was het gevoel dat ik kreeg. Ik was licht en vrij en ik realiseerde me dat die kroon symbool was voor het bewustzijn dat er overvloed is, voor
iedereen. Ik realiseerde me ook dat ik leefde in armoedebewustzijn, dat ik me mijn leven lang klein had gehouden en altijd het gevoel had dat ik iets miste en daar niet bij kon komen.
In de jaren die volgden ging ik vaak naar dat andere huis, maar alleen wanneer ik met het
leven worstelde. Dan zat ik met de Gidsen rondom de openhaard en dronken we een wijntje.
Een van de Gidsen rookte dan gezellig een sigaartje en het voelde zo ontzettend vertrouwd,
samen met goede vrienden.
Als ik verdrietig was, dan ging ik daar in mijn prachtige hemelbed slapen en zongen ze voor
mij slaapliedjes en op die manier kwam ik dan weer tot rust.
Ik had toen nog niet in de gaten dat ik daar altijd kan zijn en dat het geen vlucht is uit de
werkelijkheid, maar dat het gaat om te kunnen kiezen in welke energie je wilt leven, in welke
dimensie je wilt zijn. Ik begon me langzaamaan te realiseren dat het tijd werd om mijn
koninginnenschap/meesterschap te gaan erkennen, dat ik geen weerloos slachtoffer ben van dingen die er om mij heen , of in mijzelf gebeuren, maar dat ik mijn leven veel méér kan
sturen dan ik soms denk. Als ik er voor kies om de koningin te zijn die ik ben, is dat dus niet
vanuit ego en arrogantie omdat ik me beter voel dan anderen, nee, het gaat om het weten dat ik niet alleen dit aardse en fysieke mens ben dat hier op aarde leeft, maar dat ik vanuit mijn bewustzijn dáár kan zijn waar ik wil zijn en dat ik een ZIEL ben die ervaringen wil opdoen.
En soms realiseer ik me dat ik weer even terug ben gevallen in al dat aardse gedoe, met
problemen en pijn en eenzaamheid. Op zulke momenten zet ik dan weer gewoon mijn kroon op en ben ik weer in mijn andere huis, omringd door mijn vrienden die er altijd zijn en dan weet ik weer dat het leven goed is en ik nooit alleen ben.
Ik ben dus steeds vaker in mijn andere huis, in die andere dimensie en tegelijkertijd leef ik nog steeds mijn leven hier, alleen is het dan veel moeitelozer en rustiger.
Ik wil mijn verhaal met je delen in de hoop dat ik je daarmee kan inspireren om jouw kroon
weer op te gaan zetten en om jouw andere huis ook eens te gaan verkennen, kamer voor
kamer. Dat is namelijk helemaal niet zo ingewikkeld, het enige dat je hoeft te doen is jouw
verbeeldingskracht te gebruiken. Nee, niet jouw fantasie want fantasie is illusie.
Jouw verbeeldingskracht, dáár gaat het om.
© Noor.
Reactie plaatsen
Reacties